Het einde van het schooljaar is in zicht.
Kinderen lopen op hun tenen, maar heel veel volwassenen ook. Dus is het ook niet zo raar dat “onze” kinderen last hebben van overprikkeling. Ik zie zelf namelijk mijn kinderen als mijn grote spiegel. Ik merk dat zij overprikkeld zijn, maar eigenlijk ben ikzelf ook overprikkeld.
De laatste weken voor de vakantie. Het mooie weer komt er weer aan, we willen thuis alles zomer klaar hebben en we duiken massaal de tuin in om alles mooi te maken, zodat we hier heerlijk van kunnen genieten. Heel veel mensen zien het als ontspanning, maar het moet allemaal wel even tussendoor. Het werk of andere verplichtingen gaan allemaal gewoon door, waar ook de nodige eisen worden gesteld. Projecten moeten afgerond worden óf net nog even voor de vakantieperiode opgestart worden, rapportages en plannen moeten nog geschreven en afgerond worden, toetsen moeten ingevuld worden, de laatste gesprekken/vergaderingen moeten gevoerd worden, alle gaten moeten opgevuld worden voor de zomer of juist nét na de zomer, er neemt een collega afscheid, waar een leuk afscheidsfeestje voor geregeld moet worden…dus stress en overwerken alom. En dan komt er ook nog een collega met het leuke idee dat er nog een personeelsuitje of een borrel geregeld moet worden, “want dat is zo leuk aan het einde van het schooljaar”
Kom je thuis van een drukke werkdag, wordt er een brief vanuit school in je handen gestopt door de kinderen, of je ziet de briefjes op het aanrecht liggen. Wandelvierdaagse, schoolreisjes, kamp, waar de nodige spullen nog voor gehaald moeten worden, rapportengesprekken, sportdagen, zomerfeesten, juffenfeesten noem het maar op. Alles is leuk en overal moet aan meegedaan worden, “want het is zo gezellig”. Ondertussen breekt het zweet mij al los, en hoor ik mijzelf zeggen….”ieder jaar weer dezelfde drukte, kan dit niet anders?” Maar we gaan nog even door, want alles voor de kinderen ;). Ook de sportverenigingen hebben besloten nog even de laatste toernooien en wedstrijden te organiseren, dus ook daar moeten we van de partij zijn. En om het sportseizoen leuk af te sluiten “Is het ook wel leuk om een speldag/kamp te organiseren”. Waar ook het nodige voor gehaald of voor geregeld moet worden, en je vrijwillige hulp wordt ERG gewaardeerd…
En begrijp me niet verkeerd, want ik denk echt niet alleen aan mijn eigen drukte, maar ik denk juist ook aan de mensen die het allemaal moeten organiseren…Waar halen ze hun energie en tijd vandaan?
De weken denderen maar door……… oververmoeid, maar het einde is bijna in zicht! Nog even door doen en dan hebben we vakantie, gelukkig! Oh ja, ik vergeet de verjaardagen helemaal! Want ook dat mag niet vergeten worden in alle drukte! Dus hup, de verjaardagen van de kinderen (of van jezelf) vieren we nog even tussen alle drukte door en moeten we de mooiste creaties aan traktaties maken. En nu we toch bezig zijn, laten we de kinderfeestjes dan ook maar gelijk doen (zijn we daar ook weer vanaf).
En woon je in een dorp? Dan ken je ook vast alle drukte en verplichtingen die daarbij horen.
Ik weet het niet hoor, maar we verwachten veel van onze kinderen, dat zeker! Maar als ik naar mezelf en om me heen kijk, dan denk ik dat wij als volwassenen ook behoorlijk veel van onszelf vragen in deze laatste weken. En als we het dan over overprikkelde kinderen hebben…… zijn zij dan overprikkeld? Of zijn wij als ouders, leerkrachten etc. overprikkeld?
Soms vraag ik mij af (en ook dit jaar weer), waarom er zoveel aan het einde van een schooljaar georganiseerd moet worden. Een wandelvierdaagse, een schoolreisje of een sportdag zou volgens mij prima aan het begin van een schooljaar georganiseerd kunnen worden. Want ook in september hebben we nog heerlijk weer. Tevens draagt het ook nog eens bij aan een verbindende start van het schooljaar. En volgens mij zijn wij als ouders, maar ook als leerkrachten dan een stuk relaxter en sluiten we het schooljaar minder prikkelbaarder af.
Ikzelf heb het geluk dat ik mijn eigen agenda in kan delen met mijn eigen praktijk, en zo leert men door de jaren. Dus ook ik heb voor mijzelf dit schooljaar iets meer rust gecreëerd in mijn agenda, zodat ik in meer rust met mijn kinderen aan activiteiten mee kon doen. Maar ook hier hebben we binnen ons gezin keuzes in gemaakt, omdat het allemaal zoveel is en niet altijd haalbaar is. Kinderfeestjes heb ik samengevoegd en naar voren gehaald om stress bij mijzelf te voorkomen.
Dus rust creëren voor de kinderen, om minder overprikkeld te raken, betekent ook rust voor jezelf te creëren om zelf ook minder overprikkeld te raken. Dit is makkelijker gezegd dan gedaan natuurlijk, maar NEE is ook een antwoord. En als je weet dat het ieder jaar dezelfde drukte is rond deze tijd, probeer dan eens te kijken wat je volgend jaar anders zou kunnen plannen, zodat het je iets meer rust geeft en jezelf ook minder overprikkeld bent. Wie weet kan je kind het dan ook allemaal (iets) beter handelen 😉